De sleur, het Kippenhok en dronken Fransen

Jippie! Het zonnetje scheen heerlijk afgelopen zondagmiddag (korte rokjesweeeeer!!!). En dat kwam goed uit want wij hadden de hele middag vrije tijd en konden lekker buiten (of in de snikhete tent) hangen met een boekje en een jus d’orange. Zaterdagavond is het erg laat geworden doordat er 52 mensen kwamen eten (eigenlijk vooral drinken) in het restaurant. Er is daar niet genoeg plek voor zoveel mensen in een keer dus had Patrick bij alle families een tijd aangegeven waarop ze welkom waren. Evelyn en ik kregen een plattegrond met daarop waar wie moest gaan zitten omdat het allemaal maar net paste. Er is inmiddels ook een hele grote groep van verschillende Nederlandse families aangekomen die hier ieder jaar een paar weken verblijven. Zij brengen erg veel gezelligheid met zich mee omdat ze elkaar goed kennen en ze houden wel van een Pelforthje of een paar meer. Rond zeven uur zaten de eerste gasten in ons restaurant en om 12.30 vertrokken de laatste paar Fransen met een dubbele tong en slappe benen.
Laatstgenoemden waren met tien personen en behoorden tot het comitee de la fete van Reyrevignes. Volgende week vrijdag, zaterdag en zondag wordt hier namelijk het grootste dorpsfeest in de omgeving gehouden (dansen, petanque, eten, lampionnenoptocht, drank etc) en deze groep mensen gaan alle huizen van Reyrevignes bij langs om donaties op te halen. Als afsluiting van de lange dag kwamen ze daarom bij ons eten. Enkele heren waren verkleed als dames (feestcommissie he) en droegen prachtige jurken. In gebrekkig Engels hadden ze hele verhalen over van alles en nog wat en stootten ze 2 biertjes om. Ondanks dat ze al behoorlijk wat op hadden waren het aardige mensen en wij zouden met hun mee naar een dorpsfeest in een nabijgelegen dorpje. Evelyn en ik twijfelden nog een tijdje of we nou wel mee moesten omdat A) we hen niet kenden, B) we al doodmoe waren, C) we niet bij een dronkenlap in de auto wilden stappen en niet echt konden onderscheiden wie er nou wel en wie niet gedronken hadden en D) omdat we zondagochtend gewoon weer om 07.15 op moesten staan en het feest rond 05.00 afgelopen zou zijn. Maar ach, wij dachten: dit is onze kans. Je bent maar een keer in Reyrevignes en uitslapen kan altijd nog. Bovendien kenden Linda en Patrick dit gezelschap wel goed en hadden ze ons verzekerd dat het vertrouwd was. Dus wij met een heel vrolijk hoofd naar de groep jongeren toe om te bevestigen dat we hen zouden vergezellen. En toen kwam de domper: er was geen ruimte voor ons in de auto!
Eerst vond ik dat wel heel flauw, nodig ons dan ook niet uit als we niet eens mee kunnen! Toch? Maar twee jongens kregen er bijna ruzie over omdat de een ons had uitgenodigd en de ander niet met te veel mensen in zijn auto betrapt wilde worden. Wij susten de boel door te zeggen dat het niet uitmaakte en dat we ze volgende week dan wel zouden treffen in ons eigen dorpje :-).
Eef en ik zijn hierna rechtstreeks onze bedjes ingedoken en vielen in een diepe slaap en ik droomde over pijnlijke voeten van het heen en weer geren van de bar naar het restaurant naar de keuken en terug.
Vanmorgen weer het ritueel van zwembad stofzuigen en sanitair gebouw reinigen etc. Daar vind ik echt niets aan. Wij sloffen iedere ochtend langzamer de heuvel op richting ons werkterrein omdat de sleur van het ochtendritueel ons aangevallen heeft. Ik word nog liever putjesschepper dan schoonmaakster. Maar goed, inmiddels zijn wij wel ontwikkeld tot experts op het gebied van schoonmaakmiddelen en de chloor en pH-waarden van het zwembadwater. Dus zo zie je maar weer, aan ieder vervelend iets kleeft wel een klein voordeeltje.
Evelyn had helaas een ongelukje vanmorgen toen ze de bar bijvulde. Wij halen de voorraad namelijk uit het zogenoemde Kippenhok. Hier staan 3 grote vrieskasten, bierkratten, blikjes frisdrank, pizzadozen en noem het maar op. Dat is de voorraadkast zegmaar. Het Kippenhok heeft een hele lage deuropening van steen. We moeten dus altijd goed opletten dat we ons hoofd niet stoten. Helaas is dat vanmorgen per ongeluk toch gebeurd en loopt Eefje nu rond met een bult op haar hoofd en daar heeft ze best last van. Hopelijk gaat het snel beter met haar!
Er is nu een heel schattig meisje van een jaar of acht op de camping. Ze is IJslandse en spreekt vloeiend IJslands, Engels en Nederlands. Ik heb net een potje met haar getafelvoetbald en het is echt een schatje! Zo zijn er trouwens nog veel meer kinderen hier die echt heel lief zijn. Een jongetje kent alle songteksten van de musical Mama Mia uit zijn hoofd omdat zijn mama in de musical heeft gespeeld (hij is 2 of 3 jaar oud).’’Mama Mia, here I go again. How can I resist you?’’ (imagine a two year old singing this.. how cute is that?)
Het is heel vreemd om te beseffen dat we al 2.5 week op Domaine le Papillon verblijven. De dagen gaan zo snel. Je bent continu bezig. Soms wel een beetje te veel en verlang ik naar iets meer vrije tijd maar het werk is bijna altijd leuk dus ik hoef zeker niet te klagen.
We willen een dezer dagen nog naar de tennisbaan om aan onze conditie te werken want we verbranden wel veel calorieën met werken maar leuk is anders dus gaan we binnenkort een uurtje tennissen op een hele mooie baan hier in Reyrevignes. Alleen de weg er naartoe lopen is al een ware uitputtingsslag dus ik ben benieuwd hoeveel ballen we raak slaan.
Oh ik hoorde een paar uurtjes geleden dat een van de Fransen van gisteravond een oogje op een van ons heeft… HAHA wat een grap. Dus daarover meer zodra ik het weet. Ik hoop maar dat Evelyn het is want anders moet ik iemands hart gaan breken ben ik bang. Ik ben namelijk voorzien van de liefste vriend in de hele wereld en daar kan niemand aan tippen.

A bientot! Mar